Πιστεύω ότι η Γραφή επισημαίνει ξεκάθαρα ότι η εκκλησία πρέπει να συγκεντρώνεται (όποτε οι πιστοί συγκεντρώνονται) με σκοπό την «αμοιβαία οικοδόμηση». Η Γραφή δεν μας λέει ακριβώς ποιες ενέργειες πρέπει να γίνουν όταν συνεδριάζει η εκκλησία. Αλλά, σε αυτή τη σειρά, προσπαθώ να δείξω ότι η Γραφή καταδεικνύει τον σκοπό της συγκέντρωσης της εκκλησίας μέσω παραδείγματος, αρχής και εντολής. Μέχρι στιγμής, έχω « παρουσιάσει » αυτή τη σειρά και έχω παρουσιάσει μερικά « παραδείγματα ». Σε αυτήν την ανάρτηση, εξετάζω παραδείγματα στη Γραφή της συγκέντρωσης της εκκλησίας για το σκοπό της «αμοιβαίας οικοδόμησης».
Ενώ πολλές από αυτές τις «αρχές» είναι στην πραγματικότητα «εντολές», τις διαχωρίζω για έναν συγκεκριμένο λόγο. Τα χωρία που απαριθμώ ως «εντολές» δίνονται συγκεκριμένα στο πλαίσιο της συγκέντρωσης πιστών, ενώ τα χωρία που απαριθμώ ως «αρχές» δεν δίνονται σε αυτό το συγκεκριμένο πλαίσιο.
Όταν πρόκειται για την εύρεση αρχών που σχετίζονται με τη συγκέντρωση των πιστών, το κύριο πρόβλημα είναι να αποφασίσουμε από πού να ξεκινήσουμε και πού να σταματήσουμε. Είναι σχεδόν αδύνατο να διαβάσετε μια παράγραφο της Καινής Διαθήκης χωρίς να βρείτε κάποια αρχή ή οδηγία που σχετίζεται με τις σχέσεις μεταξύ αδελφών και αδελφών εν Χριστώ.
Σκεφτείτε, για παράδειγμα, και ως σημείο εκκίνησης, τις εντολές «ο ένας στον άλλον» της Γραφής. Αυτά δίνονται πάντα στο πλαίσιο δύο ή περισσότερων μαθητών του Ιησού που είναι μαζί. Πώς μπορείτε να έχετε «ο ένας τον άλλον» χωρίς να έχετε περισσότερους από έναν, και επομένως μια συνάντηση πιστών, και επομένως, την εκκλησία. Ακολουθούν μερικά που φαίνεται να ισχύουν ειδικά για το «χτίσιμο» του ενός του άλλου (αν και το κάνουν όλα):
Γι’ αυτό ενθαρρύνετε ο ένας τον άλλον και οικοδομείτε ο ένας τον άλλον, όπως ακριβώς κάνετε. ( 1 Θεσσαλονικείς 5:11 ESV)
Αλλά παροτρύνετε ο ένας τον άλλον κάθε μέρα, όσο λέγεται «σήμερα», ώστε κανείς από εσάς να μην σκληρύνει από την απάτη της αμαρτίας. ( Εβραίους 3:13 ESV)
Εγώ ο ίδιος είμαι ικανοποιημένος για εσάς, αδελφοί μου, που εσείς οι ίδιοι είστε γεμάτοι καλοσύνη, γεμάτοι με κάθε γνώση και ικανοί να διδάσκετε ο ένας τον άλλον. ( Ρωμαίους 15:14 ESV)
Γιατί κληθήκατε στην ελευθερία, αδελφοί. Μόνο μην χρησιμοποιείτε την ελευθερία σας ως ευκαιρία για τη σάρκα, αλλά μέσω της αγάπης να υπηρετείτε ο ένας τον άλλον. ( Γαλάτες 5:13 ESV)
Ο λόγος του Χριστού ας κατοικεί μέσα σας πλουσιοπάροχα, διδάσκοντας και νουθετεί ο ένας τον άλλον με κάθε σοφία, ψάλοντας ψαλμούς και ύμνους και πνευματικούς ύμνους, με ευγνωμοσύνη στην καρδιά σας προς τον Θεό. ( Κολοσσαείς 3:16 ESV)
Καθώς ο καθένας έχει λάβει ένα δώρο, χρησιμοποιήστε το για να υπηρετήσετε ο ένας τον άλλον, ως καλοί διαχειριστές της ποικίλης χάρης του Θεού… ( 1 Πέτρου 4:10 ESV)
Θα ήταν δύσκολο να καταλάβουμε πώς θα μπορούσαν να εκτελεστούν αυτές οι εντολές όταν οι πιστοί δεν συναντώνται μαζί. Και αν κάποιοι θέλουν να προτείνουν έναν ειδικό τύπο συνάντησης αδελφών και αδελφών («Κυριακάτικη λατρευτική λειτουργία»)—μια διαφοροποίηση που δεν βρίσκεται στη Γραφή—θα εξακολουθούσε να φαίνεται ότι αυτές οι αρχές θα ισχύουν.
Υπάρχουν μερικά αποσπάσματα που δείχνουν συγκεκριμένα αρχές αλληλεπιδράσεων μεταξύ των πιστών που οδηγούν σε αμοιβαία οικοδόμηση.
Σας παρακαλούμε, αδελφοί, να σέβεστε αυτούς που εργάζονται ανάμεσά σας και είναι πάνω σας [που σας οδηγούν] εν Κυρίω και σας νουθετούν, και να τους εκτιμάτε πολύ με αγάπη για το έργο τους. Να είστε σε ειρήνη μεταξύ σας. Και σας παροτρύνουμε, αδέρφια, να νουθετείτε τους αδρανείς, να ενθαρρύνετε τους λιπόψυχους, να βοηθάτε τους αδύναμους, να είστε υπομονετικοί με όλους αυτούς. Προσέξτε να μην ανταποδώσει κανείς σε κανέναν κακό αντί κακό, αλλά να επιδιώκετε πάντα να κάνετε καλό ο ένας στον άλλον και σε όλους. ( 1 Θεσσαλονικείς 5:12-15 ESV)
Σε αυτό το απόσπασμα, ο Παύλος δεν δηλώνει συγκεκριμένα ότι αυτά τα πράγματα πρέπει να συμβαίνουν όταν συγκεντρώνεται η εκκλησία. Αλλά οι οδηγίες εδώ δεν μπορούν να εκτελεστούν χωρίς να είναι μαζί περισσότεροι από ένας μαθητές του Ιησού. Φαίνεται μάλιστα ότι οι οδηγίες για όλους τους «αδερφούς (και τις αδελφές)» θα ήταν στο ίδιο πλαίσιο με «αυτούς που εργάζονται ανάμεσά σας».
Εδώ είναι ένα άλλο που δείχνει ακόμη πιο ξεκάθαρα ότι η εκκλησία πρέπει να συνεργαστεί («αμοιβαία») για να οικοδομήσει η μια την άλλη («οικοδόμηση»):
Έτσι ο ίδιος ο Χριστός έδωσε στους αποστόλους, τους προφήτες, τους ευαγγελιστές, τους ποιμένες και τους δασκάλους, να εξοπλίσουν το λαό του για έργα υπηρεσίας, ώστε το σώμα του Χριστού να οικοδομηθεί μέχρι να φτάσουμε όλοι στην ενότητα στην πίστη και στη γνώση ο Υιός του Θεού και γίνετε ώριμοι, φτάνοντας σε όλο το μέτρο της πληρότητας του Χριστού. Τότε δεν θα είμαστε πια νήπια, που θα μας πετούν πέρα δώθε τα κύματα, και θα φυσούν εδώ κι εκεί από κάθε άνεμο διδασκαλίας και από την πονηριά και την πονηριά των ανθρώπων στις δόλιες μεθοδεύσεις τους. Αντίθετα, μιλώντας την αλήθεια με αγάπη, θα γίνουμε από κάθε άποψη το ώριμο σώμα αυτού που είναι το κεφάλι, δηλαδή του Χριστού. Από αυτόν ολόκληρο το σώμα, ενωμένο και συγκρατημένο από κάθε υποστηρικτικό σύνδεσμο, μεγαλώνει και χτίζεται στην αγάπη, καθώς κάθε μέρος κάνει τη δουλειά του. (Εφεσίους 4:11-16 ESV)
Σε αυτό το απόσπασμα, ο Παύλος δείχνει ξεκάθαρα τη σημαντική αρχή της αμοιβαίας οικοδόμησης – ότι ολόκληρη η εκκλησία πρέπει να συνεργαστεί για να οικοδομηθεί στον Χριστό.
Μέσα από τις περικοπές «ο ένας τον άλλον» και πολλά άλλα, φαίνεται ότι η αμοιβαία οικοδόμηση είναι μια συνεπής αρχή σε όλη τη Γραφή. Οι συγγραφείς της Γραφής περίμεναν η εκκλησία να συνεργαστεί για να βοηθήσει ο ένας τον άλλον στη ζωή τους εν Χριστώ.